,,ვიღაც მდიდარ კაცს ჰქონდა ნაყოფიერი მიწა. და ფიქრობდა გულში და ამბობდა: რა ვქნა, რადგან არ მაქვს ადგილი, სადაც შევაგროვებ ჩემს ნაყოფს. და თქვა: ამას გავაკეთებ დავანგრევ ჩემს ბეღლებს და უფრო დიდებს ავაშენებ და შევაგროვებ იქ მთელ ჩემს ნაყოფს და ჩემს სიკეთეს და ვეტყვი ჩემს სულს: სულო, გაქვს მრავალი სიკეთე დაუნჯებული მრავალი წლისთვის; დაისვენე, ჭამე, სვი, გაიხარე”.
უგუნურო მდიდარო, ცუდი დასასრული აქვს ამ იგავს.
წერს მართა კასრაძე.
ნანახია: (988)-ჯერ
Comments
თქვენი კომენტარი ექვემდებარება მოდერატორის განხილვას