"ჩვენ ან ურწმუნები ვართ, ან არასწორი რწმენა გვაქვს, ან მხოლოდ უსულო ჩონჩხები ვართ. აბა, სხვანაირად შეუძლებელია აიხსნას ლოცვისადმი ჩვენი არასერიოზული და ანტაგონისტური დამოკიდებულება. ღმერთი რომ გვწამდეს და ასევე, რომ გვწამდეს ღმერთის, ანუ ვენდობოდეთ მის მოძღვრებას, მაშინ ჩვენი ლოცვა ბევრად ხარისხიანი და დინამიური იქნებოდა. სწორი ქრისტოლოგია, რომ გვეპყრას, ანუ ვაღიარებდეთ ქრისტეს, როგორც ერთადერთ მხსნელსა და მაცხოვარს (მაცხოვნებელს), მაშინ ჩვენს ბაგეებზე და გონებაში, ყოველთვის მისი სახელი იქნებოდა. ჩვენი ლოცვითი კანონი თუ მხოლოდ დილა-საღამოს ლოცვებით და კვირაში ერთხელ საზოგადო მსახურებაზე დასწრებით შემოიფარგლება, მაშინ ჩვენ მხოლოდ ჩონჩხები ვართ. მოუკლებელი იესოს ლოცვა და ღმერთის ხსოვნა, არის სწორედ ის, რითიც ცოცხალი ადამიანი განსხვავდება ჩონჩხისგან."
წერს გელასი აროშვილი
ნანახია: (778)-ჯერ
Comments
თქვენი კომენტარი ექვემდებარება მოდერატორის განხილვას