დეკანოზი ილია ჭიღლაძე

"ბერი ეპისკოპოსები შიოლაშვილის დროს ხომ ქორწინდებიან და ეპისკოპოსობას უნარჩუნებენ, რაც დიდი სჯულისკანონის ფეხქვეშ გათელვის ხარჯზე ხდება, მაგრამ ისტორიულად გვაქვს შემთხვევები, როცა ეპისკოპოსები დაქორწინებულან, სამაგიეროდ დატოვეს ეპისკოპოსობა და საერო ცხოვრებას დაუბრუნდნენ! ბუნებრივია, ესაა პატიოსანი და კაცური საქციელი, რომელიც შიოლაშვილის ეპისკოპოსებს არ გააჩნიათ. წარმოგიდგენთ რამდენიმე ისტორიულ შემთხვევას:

1) მე-16 საუკუნის დასასრულ ალავერდელმა მთავარეპისკოპოსმა ჩოლოყაშვილმა ცოლად მოიყვანა კახთა მეფის ასული, მონაზონი თეკლა ბაგრატიონი, დატოვა ეპისკოპოსობა და იმერეთში გაქცეულა საცხოვრებლად (იხილე ვახუშტი ბაგრატიონის ნაშრომი “აღწერა სამეფოსა საქართველოსა”);

2) 1733 წელს გენათელმა მიტროპოლიტმა გედეონმა (რაჭის ერისთავის ძე) დატოვა ეპისკოპოსობა, თავის ძმიშვილ პაპუნა ერისთვიშვილს წაართვა ცოლი და თავად შეირთო და საერო ცხოვრებას დაუბრუნდა. იმერეთის მეფე ალექსანდრე V-მ სათავადოდ უბოძა მიწები იმერეთში და მისმა ოჯახმა სათავე დაუდო იმერეთის ბარის ერისთავების საგვარეულოს (იხილე ვახუშტი ბაგრატიონის იგივე ნაშრომი, გვ. 886, ქართლის ცხოვრება, ტ. IV).

3) მოსკოვის საპატრიარქოს, შემდგომ კი კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოს ეპისკოპოსმა, ანტონ სუროჟელის ყოფილმა ვიკარიუს ეპისკოპოსმა, მეუფე ბასილი ოზბორნმა, დატოვა ეპისკოპოსობა, ცოლი შეირთო 2010 წელს. კონსტანტინოპოლის საპატრიარქომ ოფიციალურად მისცა უფლება ქორწინებაზე და საერო ცხოვრებაში დაბრუნებაზე (ახადეს მონაზვნობაც, ეპისკოპოსობაც და ნება მისცეს დაქორწინებაზე).

შიოლაშვილის ეპისკოპოსებს კი ამისი გაკეთების ღირსებაც კი არ გააჩნიათ."

წერს დეკანოზი ილია ჭიღლაძე