Vladi Narsia

ეს მხოლოდ მამა გიორგი მამალაძის პირადი საქმე არ არის

"ეს მძიმე, მაგრამ მეტად მნიშვნელოვანი საქმე არაერთ ნაწილში მოითხოვს მეტ სიცხადეს. ეს მხოლოდ მამა გიორგი მამალაძის პირადი საქმე არ არის, იგი ეხება ეკლესიაში არსებულ მდგომარეობას, და რაც მთავარია, ამ საქმემ შეიძლება დოკუმენტურად და სარწმუნო მასალებით დაგვანახოს ეკლესიის მართვის არაეკლესიური სახე.

ეს სიტყვა, ეკლესია, განსაკუთრებულ მნიშვნელობას იძენს ამ კონტექსტში. იმის საჩვენებლად, რომ არსებობს ამ სიტყვის ორი შინაარსი ამასთან კავშირში შესაბამის ლიტერატურაშიც კი დამკვიდრდა ტერმინი საბჭოთა ანუ წითელი ეკლესია. წითელი ეკლესიის შექმნას სტალინის რეფორმებს უკავშრებენ. დიახ, სტალინმა შეძლო ამ სიტყვის მნიშნველობის შეცვლა და იგი ქრისტეს ეკლესიის სრულიად საპირისპირო იდეოლოგიურ გაერთიანებად აქცია. არსებითად, ქართულ მედია თუ სოციალურ სივრცეში გამართული დისკუსები ეკლესიის ამ გაორებული შინაარსის ირგვლივ ტრიალებს - ე.ი. ქრისტეს ეკლესიის ორეულის ირგვლივ. აი, ამის ჩვენებაშია ის მთავარი და ისტორიული სიკეთე, რომელიც მამა გიორგი მამალაძის საქმემ შეიძლება აჩვენოს, მასში მონაწილე ფიგურანტების, ფაქტებისა და მოვლენების სახით.

მამა გიორგის შეუძლია საეკლესიო სასამართლო პროცედურის ალტერნატიული ფორმატი შექმნას, საპატრიარქოს გარეთ. შეკრას ეს მასალები და აქციოს იგი ფართო საზოგადოების ინტერესის და მსჯელობის საგნად, ქვეყნის შიგნით და შესაძლოა ქვეყნის გარეთაც. მას ეს შეუძლია!"

თეოლოგი ვლადი ნარსია ესე გამოეხმაურა დეკანოზ გიორგი მამალაძის მიერ გავრცელებულ სამადლობელ წერილს:

დეკანოზ გიორგის სამადლობელი წერილი

შვიდწლიან პყრობილებაში ყოფნის შემდეგ, თავისუფლებაზე მყოფს, მსურს მადლიერება გამოვხატო, შეძლებისდაგვარად პერსონალურად, იმ ადამიანებისადმი, რომლებიც მხარს მიჭერდნენ და მიმსუბუქებდნენ სატუსაღოში ყოფნის ჯოჯოხეთურ პერიოდს. უპირველეს ყოვლისა მადლობა უფალს ჩემი ცხოვრების თითოეული წამისთვის.

მადლობა ჩემს ოჯახს 7 წლიანი ბრძოლისა და გვერდში დგომისთვის, მადლობა ჩემს მეგობრებსა და სულიერ შვილებს,

მადლობა ჩემს უფლებადამცველებს: მია ზოიძეს, ქეთი ჩუთლაშვილს, ეკატერინე ლომიძეს, თამარ ავალიანს, მარიამ პატარიძეს ,გიორგი ფანცულაიას, მიხეილ რამიშვილს, სულხან კომახიძეს, პაატა მეხრიშვილს, დავით ჯანდიერს,რაულ აგიკიანს, ასევე ნიკა გვარამიას, რომელსაც ჩემი უფლებების დაცვისა და საპატიმროში ჩემი მონახულებისთვის N8 პენიტ. დაწესებულების დირექტორმა ზ.ქინქლაძემ ორგანიზებული “შუმოკი” მოუწყო მძიმე შეურაცხყოფით. განსაკუთრებული მადლობა თავგანწირვისათვის მეუფე პეტრეს, შეუპოვარ ადამიანს. ასევე, მადლობა მხარდაჭერის, დახმარებისა და გამბედაობისათვის იმ სასულიერო პირებსა და იერარქებს, რომლებიც ჩემთან შემოდიოდნენ საპყრობილეში. მათ სახელობითად არ ჩამოვთვლი, რათა მავანთა გულისწყრომის ობიექტად არ იქცნენ. მადლობა სახალხო დამცველებს უჩა ნანუაშვილს, ნინო ლომჯარიას და ალექსანდრე იოსელიანს, მადლობა სახ. დამცველის აპარატის მოქმედ და ყოფილ თანამშრომლებს გვანცა ჩხაიძეს, საბა ბრაჭველს,ალდონა ქაშიბაიას და სხვებს. მადლობა არასამთავრობო ორგანიზაცია “ადამიანის უფლებათა ცენტრს” და ალ. ცქიტიშვილს, არასამთავრობო ორგანიზაცია “სოც.სამართლიანობის ცენტრს” და თამთა მიქელაძეს,

არასამთავრობო ორგანიზაცია “ემპათიას” და მარიამ ჯიშკარიანს. ორგანიზაციებს “ღია საზოგადოებას” და "მართლმსაჯულების კოალიციას". უღრმესი მადლობა აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტს, თავის წლიურ ანგარიშებში ჩემი საკითხისადმი არაერთგზის ყურადღების გამახვილებისთვის, ასევე USAID-სა. მადლობა ნიდერლანდების სამეფოს მთავრობას ჩემი უფლებების დაცვაში შეტანილი წვლილისთვის. მინდა განსაკუთრებული მადლიერება გამოვხატო მედიის მიმართ: მადლობა ინგა გრიგოლიას, ნოდარ მელაძეს,ეკა მიშველაძეს,დიანა ტრაპაიძეს,ანუნა ახალაიას, ანა მდივანს,ნატა ქაჯაიას და “TV პირველის” მთელ გუნდს. მადლობა გიორგი თარგამაძეს,ვახტანგ სანაიას, ნინო ჟიჟილაშვილს თამარ ბაღაშვილს, დავით ქაშიაშვილს და “ფორმულას” გუნდს. მადლობა გიორგი გაბუნიას, თეა ადეიშვილს, დეა მამისეიშვილს,გიგლა თუმანიშვილს და “მთავარი არხის”გუნდს მადლობა ნინო ჯანგირაშვილს, დავით აქუბარდიას, მარიამ ლომაძეს და “კავკასიის”გუნდს. მადლობა ნიკა გვარამიას დროინდელ “რუსთავი 2”-სა და ნათია კაპანაძის დროინდელ “აჭარის საზოგადოებრივ მაუწყებელს”. მადლობა ელისო კილაძეს და მის გუნდს. ონლაინ მედიის წარმომადგენლებს. ასევე, მადლობა ექსპერტებსა და პოლიტიკოსებს: ლელა ჯეჯელავას, ნონა მამულაშვილს, არმაზ ახვლედიანს, თაკო ჩარკვიანს, ელენე ხოშტარიას, ირმა ნადირაძეს, ცოტნე გამსახურდიას, გიგი უგულავას, ზურა ჯაფარიძეს, კობა ნაყოფიას, ანა ნაცვლიშვილს, არჩილ ხაბაძეს, რომეო და ნიკა ფარულავებს, გოჩა მირცხულავას, ვლადიმერ ნარსიას, გიორგი ტიგინაშვილს, გოჩა ბარნოვს. მსურს, განსაკუთრებული პატივისცემა და მადლიერება გამოვხატო ჩემთვის უძვირფასესი ადამიანის, მალხაზ (ვახა) მაჩალიკაშვილის მიმართ - გამწარებული მამისა, რომელმაც მიუხედავად ენით გამოუთქმელი ტრაგედიისა მყარად შეინარჩუნა კეთილშობილება და მუდმივად სიკეთისა და ვაჟკაცობის კარნახით მოქმედებს. ამასთანავე, მინდა მადლიერება და პატივისცემა დავუდასტურო ემიგრანტებს და ყველა იმ ადამიანს, რომელინიც ღიად თუ ფარულად მგულშემატკირვრობდნენ ან უბრალოდ სჯეროდათ ჩემი უდანაშაულობის. აქვე, მინდა შენდობა ვთხოვო ყველა იმ ადამიანს, ვისი სახელიც უნებლიეთ ან მწირი ინფორმაციის ქონის გამო გამომრჩა.

დასასრულს, მინდა სრული პასუხისმგებლობით გითხრათ, რომ საპყრობილე არანაირი შეთანხმებისა და გარიგების მიზეზით არ დამიტოვებია. საბუთებში აღნიშნულია, რომ მიზეზი ჯანმრთელობის მდგომარეობაა, თუმცა ყველასთვის კარგადაა ცნობილი, რომ მე უკვე ხუთი წელია ასეთი დაუძლურებული და პარალიზებული ვარ. ამ ეტაპზე ჩემი უმთავრესი მიზანია ჯანმრთელობის აღდგენა. ამის შემდეგ კი, იქნება სიმართლე - არა სანახაობა, არამედ - სიმართლე. როგორც მაცხოვარი ბრძანებს: "არარაი არს დაფარული, რომელი არა გამოსცხადნეს და დამალული, რომელი არა საცნაურ იყოს."