"უპირველესად უნდა ითქვას, რომ განკვეთა არის უმოწყალეობის გამოხატულება. სულხან-საბა წყალობას განმარტავს როგორც სხვის მდგომარეობაში შესვლას. შემიწყალე ღმერთო, ე.ი. ჩემს მდგომარეობაში შემოდიო. ეკლესია იყენებდა განკვეთის სასჯელს მას შემდეგ, რაც "მილიონი" სამოძღვრო მცდელობის შემდეგ ამოწურავდა დიალოგის ყველა შესაძლებლობას და ჩათვლიდა, რომ მცოდველი ქრისტეს სწავლების მიხედვით არის "წარმართი და მებაჟე", რომლის მდგომარეობაში შესვლა, იმისათვის რომ ფეხზე წამოდგეს და ეკლესიაში დაბრუნდეს, შეუძლებელია. კანონიკას რომ თავი დავანებოთ, სტეფანეს სასჯელს არ გააჩნია არანაირი მორალური გამართლება იმ ადამიანის მიმართ, რომელიც ავსებულია ქრისტიანული სიყვარულით, სათნოებით, სიმართლის და ჭეშმარიტების ძიებით. ქრისტეს გზაზე დაბრკოლებული მამა ათინოგენი მღვდელმთავარს განამარტებას სთხოვს და პასუხად განკვეთას იღებს. ეს სხვა რა არის თუ არა სიშლეგე, ზიზღით შეპყრობილობის გამოხატულება?! მღვდელმთავრის გადაწყვეტილება აუცილებლად უნდა გასაჩივრდეს!"
წერს თეოლოგი ვლადი ნარსია.
ნანახია: (639)-ჯერ
Comments
თქვენი კომენტარი ექვემდებარება მოდერატორის განხილვას