"გვაპატიეთ გმირებმა და წმინდანებმა, რომ ჩვენ არ ვდგავართ თქვენს გვერდით, არამედ ჩვენს ჯამებს ჩავცქერით.. ჩვენთვის მნიშვნელოვანია ჩვენი ორი კაპიკი და არა ღირსება...ჩვენი უსაფრთხოება და არა „რისკიანი მარტო დგომა.“...თბილი და მყუდრო ადგილი და არა ქარიშხლებში დგომა...იქ, სადაც „სისხლიანი დგას ანგელოზი.“...ჩვენთვის შეულევნელია კომფორტი და არა მსხვეპლშეწირვა...ჩვენი უბადრუკი კარიერული წარმატება და არა ხელმოცარულობა (ბედის კუთხეში ყოფნა).....ფართო (გაკვალული) გზით სიარული და არა ეკლიანით (გაუკაფავით)...გვაპატიეთ, რომ ელიოტის სიტყვებით:
„ჩვენ არა ვართ
გზააბნეული მშფოთვარე სულები;
ჩვენ ვართ უბრალოდ
ფუტურო ადამიანები,
ფიტულები და არა ადამიანები.“
(ზვიად გამსახურდიას თარგმანი)..."
წერს ლელა ჩხარტიშვილი.
ნანახია: (761)-ჯერ
Comments
თქვენი კომენტარი ექვემდებარება მოდერატორის განხილვას